Akwaaba,
Ik
moet toegeven, ik heb laatste tijd niet veel zin meer om te schrijven… Writers block denk ik! Maar
omdat ik jullie, die laatste maand dat ik hier nog ben, mijn ervaringen niet
wil ontnemen zal ik het toch nog in het kort neerschrijven (zo goed en zo lief
als ik ben). Dus deze keer geen uren leesplezier meer, maar een korte en
bondige samenvatting van mijn laatste weken in Ghana…
Maandag 13 – zondag 19 mei 2013 * 3/4e
van mijn tijd hier zit er op na deze week…
Schoolvakantie
zit er op, er kan eindelijk terug wat meer gedaan worden. Althans, met dat idee
was ik maandagochtend opgestaan. Maar al snel besefte ik dat de school pas de
dag nadien herbegon. En natuurlijk zou na die eerste dagen blijken dat ze de
herstart op z’n Ghanees doen (traag in gang schieten). Als vlijtige obruni ben
ik ’s maandags toch maar mijn komende dagen in de school gaan voorbereiden
(activiteiten bedenken).
Dinsdag
en woensdag ben ik dan vroeg naar de school gegaan met het idee samen met
enkele klassen bodypercussie te doen. De leerkrachten hadden duidelijk niet
veel zin, want ze lieten de kinderen gewoon heel te tijd spelen en rondlopen.
Ik kon dus niet veel doen…
Donderdag
na het ontbijt ben ik dan met mijn gastvader meegeweest naar een meeting. Na
die maanden ben ik ook eindelijk te weten gekomen dat Assambleman niet zijn
naam is maar eerder een functie. Het was namelijk een meeting van de Assembly
Awutu-Senya. Kort uitgelegd: per community/dorp is er een vertegenwoordiger die
in naam van de inwoners spreekt en dingen probeert te realiseren (bijvoorbeeld
elektriciteit, een nieuw schoolgebouw, een waterpomp,…). De inhoud van de
meeting was op zich interessant, maar de manier waarop deze gehouden werd was
in mijn ogen veel te langdradig. Maar dat is de manier waarop de Ghanezen
“vergaderen”, veel praten en uitrekken…
Vrijdag
was het dan weging van de kindjes in het dorp. Ook heb ik health educatie
gegeven rond Malaria. Nogal vreemd: ik deed mijn uitleg in het Engels, in mijn
ogen hebben misschien maar enkele mama’s dat begrepen, en nadien deed Lydia
hetzelfde nog eens in het Twi. Maar bon, er werd me gezegd dat ik het goed
deed, dus was ik tevreden.
Eerst
was het plan om vrijdagavond naar Accra te trekken, maar door een hevige
regenbui heb ik dat maar uitgesteld tot zaterdag. Ik wou eindelijk nog eens
skypen met het thuisfront, maar toen ik aan het internetcafé toekwam deden ze
net de deur voor mijn neus dicht “vroeger gesloten wegens werken, ook zondag
zouden ze uitzonderlijk niet open zijn”. Verdorie toch! Dan maar een weekje
uitstellen…
In
de nacht van zaterdag op zondag heb ik echt de hardste donder in mijn leven
gehoord! Het onweer was na een uurtje ongeveer gedaan, maar de regen bleef tot
’s ochtends uit de lucht vallen…
Het
valt enorm op dat mei de natste maand van het regenseizoen is, heb hier al
bijna elke dag regen gezien, en niet een klein beetje maar altijd dat het met
bakken uit de lucht valt!
Onderweg
naar mijn dorpje kreeg ik van Sarah (klasgenoot in Bolgatanga, Noorden van
Ghana) en Anne (Nederlandse vrijwilligster in het Zuiden) te horen dat ze
allebei ziek zijn. Anne lag in het ziekenhuis aan de medicatie voor een
bacteriële darminfectie. En Sarah kreeg eerst de diagnose van een maaginfectie,
maar een testje later zou het tyfus zijn. Hopelijk zijn ze allebei weer tip top
zodat Anne haar rondreis met Iris kan voortzetten en zodat Sarah haar laatste
stageweken gezond kan beëindigen.
Maandag 20 – vrijdag 24 mei 2013 * Carrièreswitch!
Stiekem
ben ik deze laatste drie stageweken in het dorp aan het aftellen… Ik heb het
gevoel dat ik het hier gehad heb. Het ook niet helemaal meer kunnen wennen
nadat de vriendjes uit België op bezoek zijn geweest. Maar het zal ook wel
grotendeels liggen aan het feit dat ik hier niet veel heb kunnen doen wegens de
schoolvakantie. Misschien veranderd dat gevoel nu dat de school terug zijn
deuren heeft geopend, maar eerlijk gezegd heb ik er mijn twijfels over. Het wil
absoluut niet zeggen dat ik de mensen beu ben, helemaal niet, ze zijn nog
altijd even vriendelijk en ik ga ze één voor één missen als ik hier weg ben,
maar ik ben het kleine dorpsleventje beu. Ik zou denk ik nog lang in Ghana
kunnen blijven, maar dan eerder al reizend of in een grotere stad i.p.v. in een
klein dorpje.
v
Opnieuw
trok ik maandagochtend met het idee van de bodypercussie naar de school, maar
deze sessies zijn weer niet kunnen doorgaan. Deze keer door uitgestelde
examens. Normaal gezien hadden de leerlingen voor Pasen examens, maar die week
was het strike (staking van de leerkrachten). Na Pasen/voor de schoolvakantie
zijn die duidelijk niet ingehaald. Waardoor het nu, na de schoolvakantie, dus
meer dan een maand later wel moest ingehaald worden. Ik heb dan maar wat
geobserveerd hoe examens (in een lagere school) er in Ghana aan toe gaan.
Ondanks dat de leerlingen amper Engels spreken of begrijpen krijgen ze de
vragen wel in het Engels. De leerkracht leest ze voor en ook de vier mogelijke
antwoorden waaruit ze dan eentje moeten kiezen. Het is echt opmerkelijk welke
resultaten de kinderen halen: ofwel zeer slecht (10-35%) ofwel heel goed
(75-85%). Ook heb ik een gesprek gehad met een van de leerkrachten over
straffen en slimme/”domme” leerlingen. Interessant om te horen wat hij van
mening was en hoe het verschilt/overeenkomt met mijn “Westerse” mening.
Dinsdag,
woensdag en donderdag heb ik een kleine carrièreswitch gedaan en werd ik even
de juf van het 4e. Examenvragen voorlezen en de examens verbeteren…
Was ik blij dat de klas niet volledig was, anders zouden het er 52 geweest
zijn, nu waren het er “amper” 35. Wel de grootste klas van de Primary School.
Ik vond het wel fijn om zo eens met een rode balpen punten te mogen geven, maar
ik blijf toch bij het Sociaal-Cultureel Werk! Denk ook dat de leerkracht blij
was dat ik zijn taak eventjes overnam (hij hield zich ondertussen met een
andere klas bezig).
Donderdag
kwamen de health workers niet, dus was ik blij dat ze er vrijdag waren… Ik had
me terug voorbereid op een health education, deze keer over “gezondheid tijdens
de zwangerschap”. Eerst was ik al een dik uur aan ’t wachten tot ik iets van
hen hoorde dat ze aangekomen waren (uiteindelijk zei Sister Hannah mij dat ze
er al lang waren), en toen ik dan op de plek waar de MOTECH ging doorgaan
aankwam zag ik dat er iemand anders het hele registratieplan aan het uitleggen
was samen met informatie “gezondheid tijdens de zwangerschap”. Aangezien hij er
veel meer over wist heb ik dus geen health education gegeven.
In
de namiddag, na het middageten, ben ik mijn rugzak gaan nemen voor een nieuw
weekendje weg. Ik heb er steeds meer nood aan tijdens de weekends om tussen de
drukte te zijn. Het dorpje begint me iets te rustig te worden…
Maandag
was een feestdag in Ghana, dus heb ik er een verlengd weekend van gemaakt en
ben ik dus maandag pas naar het dorp teruggekeerd.
Dinsdag 28 – vrijdag 31 mei 2013 * Het
loopt stilletjes aan op z’n einde…
Dinsdagochtend
terug naar de lagere school geweest, en ik kon nog eens een klas onder mijn
hoede nemen voor eventjes. Het taalprobleem blijft toch wel een heikel punt wat
mijn werk bemoeilijkt, maar het is nu eenmaal zo… Voor die laatste 2 weken ga
ik ook niet moeilijk meer doen!
Woensdag
heb ik trouwens een goed gesprek gehad over het “Engels van de kinderen” met de
nieuwe leerkracht van klas 3. Hij is deze week gestart en ook voor hem is het
heel moeilijk. Hij komt van Cape Coast, een grotere stad, waar het Engels veel
beter is, en zelf na die paar dagen raakt hij al ontmoedigd door het slechte
taalniveau van de leerlingen. Nu al zegt hij dat hij zichzelf hier binnen 2
jaar niet meer in de school ziet staan. Moesten alle leerkrachten in de school
zijn niveau van Engels hebben, ik ben er zeker van dat het niveau van de
leerlingen ook veel beter zou zijn. Maar ja, ze kiezen hier niet waar ze gaan
werken, ze worden ergens in een school/dorp geplaatst door de overheid…
Donderdag
na het ontbijt ging ik de health workers opwachten aan m’n kamer. Ondertussen
wat titels bedacht voor de bachelorproef, want dat komt ook steeds dichterbij.
En na een uurtje werken/wachten kwamen ze dan eindelijk opdagen. We hebben maar
een paar huisbezoeken gedaan, want ze waren moe! Verder hebben we gewoon wat
gezeten en gepraat, heb ik mijn ehbo-kit moeten tentoonstellen (ze wouden weten
welke medicatie ik allemaal bij heb),… Een gezellige babbel.
Rond
de middag dan terug naar Alice voor de lunch. En ook Sister Mama was vroeg
terug van de markt. Na wat rusten, water halen voor op de werf van hun
toekomstig huis (waar Assambleman aan ’t werken was), begon Sister Mama aan
mijn jurk. Eindelijk! Maar het is mijn eigen schuld dat het zo lang heeft
geduurd, want ik had mijn ontwerp niet doorgegeven, ondanks dat de stof al 2
maand geleden is gekocht… Oeps! Ik had gehoopt dat ze klaar zou zijn, want het
is tenslotte niet zo’n moeilijk ontwerp denk ik (een simpel jurkje), en voor
iemand met ervaring moet dat zeker niet zo moeilijk zijn. Maar dan werd de
regen de spelbreker! Verdorie toch! Alles werd dus weggezet… De regen zorgde
ervoor dat het sneller donker werd en ook frisser. Ik kon dus mijn pulleke
zeker verdragen! Ow, ik ga zo bevriezen als ik naar België kom, zeker als ik
hoor dat het vorige week 7°C was, of dat het de slechtste zomer in 200 jaar
gaat worden… Leg mijn winterkleren al maar klaar mama!!!
Vorige
week had ik niet gewassen en ook deze week nog niet, dus mijn kleren begonnen
stilletjes aan op te raken. Na het ontbijt op vrijdag, heb ik toch enkele
dingen gewassen zodat ik iets proper heb tijdens het weekend naar Accra. Eerst
in de namiddag even binnenspringen op kantoor in Kasoa, eindelijk achter mijn
tussentijdse evaluatie, en dan richting Accra. De Ga (naam van de mensen in de
regio van Accra) eindigen een festival van de maand mei… Dan mocht er geen
muziek gespeeld worden op straat, dus in de café’s was er geen muziek te horen.
Indien ze dit toch deden moeten ze een boete betalen. De maand mei eindigt nu,
dus er zal wel veel gefeest worden… Misschien dat we dit met enkelen in Accra
gaan doen, ofwel gaan we nog eens naar Kokrobite…
Verder
ga ik dit weekend ook mijn plannen voor mijn laatste 2 weken maken, want deze
komen toch steeds dichterbij! Eén ding is al zeker, dat is dat er een paar
dagen Bolgatanga op het programma staan om Sarah te bezoeken. Voor de rest zijn
er nog veel dingen die ik wil zien: de nijlpaarden in Wechiau, de krokodillen
in Paga, het prachtige strand van Busua, de Wli-watervallen en de hoogste berg
van Ghana in de Volta region,… Als ik dat goed plan moet dat allemaal wel te
doen zijn! Kijk er al naar uit om dit avontuur met een prachtige rondreis te
eindigen!
Volgende
week zal ik een update van mijn laatste weekje Ayensuako online zetten. En ik
ga ook proberen om jullie tijdens mijn rondreis op de hoogte te houden, maar
dat hangt natuurlijk allemaal af van de internetmogelijkheden…
Tot
snel!
Sandra.
x
